27 Kasım 2012 Salı

Kendi kendine:)

 
Akşamları parka çıkmaktı 
En büyük eğlencesi 
Şair Orhan Veli'yi 
Melih Cevdet'i severdi hayatında 
Ağaçlardan kavağı severdi 
Yıldızları da severdi 
Ve en rahat 
Anasının serdiği döşekte uyurdu 
Şimdi burada yatıyor...


Çok sevdiğim şairlerden Oktay Rifat'ın ''Karacaahmet'' şiirini hatırlattım kendime kendim, kendi fotoğrafıma bakarken, kendi halimde... Tüm sahip oldukları bu kadar olsaydı insanın; bir şilte, bir ufak yastık, bir battaniye, bir çift pabuç ve bir çantadan ibaret bir servet, hani meselâ diyorum, ''oh be, dünya yansa yorganım yok içinde!..'' mi derdi acep kendi kendine?:)

Hiç yorum yok: