27 Kasım 2012 Salı

''Kedili akşam'' ve ölü bir şair...

 
bir mum yanmasından 
ve bir kedi oyunundan
kaldı sonunda
bir gecenin tam ortasında
bir evin bir odasında
göz-göze susan 
iki insan...

mum yandı bitti
kedi büyüdü gitti.
oyunlar karıştı gecelerde
suskun uykusuzluklara. 
o iki insandan, sonunda
birinin anılarında kedi,
birinin dalmalarında mum
kaldı gitti...

nerede bir mum yansa şimdi,
nerede oynasa bir kedi,
birbirine yansıyor, karışıyor gölgeleri...
bugün dün gibi oluyor,
dün bugün gibi.
mum ellerimi tırmalıyor,
belleğimi yakıyor kedinin elleri.


Özdemir Asaf'dan bizim evdeki ''kedili akşam''a denk düşen bir şiirdir. O Asaf ki; öyle uzun cümlelerin değil, tek tek seçilmiş ve yanyana dizilmiş harflerin usta şairidir. Hürmetle hatırlanır, sevilir...


(Konu mankeni ''Sadıka J.R.'', mekân ''bizim ev'', fonda  ''TRT Radyo 3'' ve ''Miles Davis''...)

Hiç yorum yok: