Yeni...

Bu yeni yıl-meni yıl hikâyeleri kendi ilahî düzeni içinde zamandan bütünüyle bağımsız kâinatı hiç ırgalamamaktadır, bilirim... Ama; o kâinatın içinde mavi bir toz zerreciği gibi dönüp durmakta olan dünyanın içinde hapsolmuş bizler, hep önümüz sıra koşacak ve tarafımızdan asla yakalanamayacak birşey olsun istemişiz herhalde ki; ''ZAMAN'' diye birşey uydurulmuş ve tabii itinayla tutsağı olunmuş. Belki bir avuntu, gönüllü bir yanılsama ya da ''SON''lu olduğunu sürekli hatırlayarak bunu ölçme arzusu, orasını bilemem... Zaten ''BAŞLANGIÇ'' ve ''SON'' gibi kavramların da zamansızlık içinde herhangi bir anlam değeri olmasa gerektir. Bu sebepten; yılbaşı, her türlü yeni yıl zımbırtısı, kırmızı don, süslü çam, kestaneli hindi gibi geyiklerle işim olmaz ama neticede ben de zamana koşullu yaşayan bir fanîyim efendim, hem geçmiş senenin üzeri türlü not ve hadise ile karalanmış takvimleriyle vaziyeti  nereye kadar idare edebilirim? Bir şekilde ''yeni''lik lâzım tabii, buna birşey dediğim yok ama o ''yeni'' denen şeyden de öyle abartılı mucizeler falan beklememek lâzım derim. HAYTAP'tan ulaşan bu yeni yıl kutlamasını sevdim, blogumda paylaşmak istedim. ''İyi seneler'' demek ise adet olmuş, bunda bir fenalık yok, aha da zaten dedim... 2009'u da bu 68.yazı ile defteri dürülmüş seneler rafına yerleştirdim. Kabûl edenler, etmeyenler? Kabûl edilmiştir, teşekkür ederim:)