4 Eylül 2012 Salı

Bir sergi, farklı ve önemli...




Eyvah! Anneannem Ergen mi Oluyor? 
ARZU SANDAL 
Fotoğraf Sergisi 
17~25 Eylül 2012 

Atatürk Caddesi 386/A, Alsancak, Izmir
Kedi Kültür Sanat Merkezi
Tel:+90 232 4649935 * Fax: +90 232 4649835 Sanat 
info@kedikultursanat.org * http://www.kedikultursanat.org 


Bu projeyi sunmaktaki temel hedefim, sevgi dolu iyi bir bakımla Alzheimer'lı 
yaşlılarımıza sahip çıktığımızda, onların yaşam kalitesini olumlu hale 
getirebileceğimize örnek oluşturmaktı. 

Belki bana neden hastahanedeki ve ağır hallerindeki fotoğraflarını sunmadığımı 
sorabilirsiniz. Oysa hastalık, işin diğer yüzü. Herkesin başına gelebilecek soğuk hastahane görüntüleri, sevgisizlik, mekanikleşme, moral bozukluğu gibi istesem bu tip olumsuz hallerini de resimleyebilirdim. Çünki bu dönemi de çok yaşadık. Ama etik olarak bunu doğru bulmadım. Nedeni ise kendisinin bilinci yerindeyken o hallerini kimseyle paylaşmak istemezdi. Sevgi çemberinin içindeki hayata tutunma hikayesinin görüntüleri onun da memnuniyetle kabul edebileceği bir durumdu. 

Yaklaşık on yılı bulan bir projeydi bu. Bunun son kısımını kullanmak istememin sebebi de mücadelemizin başarıyla sonuçlandığını göstermekti. Bu sergimle 
izleyiciye seslenerek, yaşlıların evlerinden uzak tutulmaksızın sevgi, emek, 
mücadele ve şefkat göstermeleri önerisinde bulunmak istedim. Elbette sonraki acı gerçeği kabullenmemek anlamsız. Hepimiz bir biçimde öteki boyuta geçeceğiz.
Ama şu var ki ben bu noktada çok rahatım. 

Bu projemle bir biçimde belgesel çalışma gerçekleştirdiğimi düşünüyorum. Çünkü belgesel yapmanın en önemli özelliklerinden biri de olayı iyi araştırmak, 
derinlemesine bilgi edinmektir ki ben yaklaşık 10 yıldır Alzheimer hastalığının tüm detaylarını neredeyse bir kitap yazacak kadar öğrenmiş durumdayım ve 
annannemin kişilik özelliklerini de yakından biliyorum. Onun verdiği en ufak 
işaretle hastalanmak üzere olduğunu doktorlardan daha iyi anlayabiliyorum. Bu 
anlamda konuya çok hakim olduğumu düşünüyorum. Ve amacına uygun olarak olayın etrafında makine ile dört dönerek en iyi kareyi yakalamak üzere 
bekliyordum. Sergi için binlerce kare içinden özenle onun keyifli olduğu anları seçmeye çalıştım. 

Sanıyorum burada benim ayrıcalığım, hem hasta yakını hem de bir fotoğrafçı olarak, en iyisini kotarmaya çalışma gayretlerim oldu. Bu her iki kimliğimi de 
kullanarak bir nebze olsun örnek oluşturabildiysem ne mutlu bana... 

Arzu SANDAL / Nisan 2012 

Hiç yorum yok: