Sonunda oraya geldin, insanın iyi kokusuna
Buluşma kokusuna garlardaki, tazelik kokusuna
İnsanın ilk kokusuna, tutuşan ellerin kokusuna
Dereotunda, pazende, tezgâhta, ilk vakitte
Bütün vakitlerde mutluluğun önüne, acının ortasına
Parmak uçlarındaki o cömert kokuya
O henüz çekilmemiş fotoğrafın arabına
Mürekkep unutmuştu onu çünkü, oraya geldin
Mürekkebinle- kal orda...
(Seyyit Nezir/İnsanın Beyaz Kokusunda-Broy Yayınları/Şubat 88)
(Fotoğraf 23 Nisan 1969-Aydın arka yazısıyla kaydedilmiş zamana, pelerinli, şapkalı, kırmızı rugan pabuçlu kızın ise hâlâ soracağı çok şey var hayata. O ki; 40 küsûr yıldır cevap aramakta sorularına zira...)
Gidiyorum... Döndüğümde mor salkımlar geçmiş olur belki; o yüzden evimin kapısından ''gülümseyin bakayım'' dedim onlara, deklanşörün tıkırt sesi ile 2006 Nisan'ının son günlerinden ölümsüzleştiler, gayrı solsalar da ne farkeder?
..............................................................................................
Gidiyorum... Döndüğümde hiçbirşey bıraktığım anda olmayacak, mor salkımlar ve erguvanlar gitmiş olur ihtimâl, baharın deliliği bitmiş olur. Değil mi ki; Nisan kışın kapı önündeki eski pabuçlarıdır artık, Mayıs naftalin kokusuz, ince gömleğidir zamanın, kol altları hafiften terli, belki bir tarafı dikene takılmış, yırtık...
Gidiyorum... Dönüp dönemeyeceğimi şimdiden bilemem ama en azından gideceğim yön belli. Ey Cân; elimi uzatsam tutabilirmiyim acep semâdan uzanan o eli? Derler ki; bütün yollar oraya çıkarmış ya, kimbilir, hani, belki?..
Ara ara eski blog sayfam ''Tırmık İzi''nde yayınladığım ve kitabımda yer almayan bazı yazıları burada yeniden yayınlama kararı aldım. Bitpazarlarını hep sevmişimdir zaten, istedim ki bu şekilde kendi bitpazarıma da nur yağdırayım:) Bu 2006 senesinin Nisan sonlarında, İstanbul'un Çengelköy'ünde yazılmış bir yazıydı, Kıbrıs'a görevle giderken yazmıştım. O vakit; henüz kanser olduğumdan habersizdim, döndüğümde öğrenecektim. Sevdiklerimdendir. Hayret, acep kitaba niye almamışım?..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder