10 Ağustos 2009 Pazartesi

İtinayla kafa ütülenir... Evlere servis yapılır...

Şu günlerde sık sık dünyadaki pekçok kişinin tıpkı bu sürahinin içindeki balığa benzediğini düşünüyorum, niyeyse? Hep aynı yerde, aynı alanda dönüp durdukları halde ü-hüüüüüüü mesafeler katetmiş olduklarını zannedenler vardır ya; kolay değişmezler, alışkanlıklarını terketmezler, kendilerini vaktiyle içine tıkıştırdıkları kalıpları tutkuyla severler. Farklı yollar denemeye cesaretleri yoktur genellikle, tutturulmuş düzen en iyi düzendir onlara göre. Bu sebeple kendi kabuğundan sıyrılmaya, çerçevelerini kırmaya uğraşanları ilk engelleyen, habire yargılayıp kınayan da bunlardır zaten, fazla soru sevmezler, ''çünkü öyle''cidirler. Benden uzak, Allah'a yakın olmalarını dilerim bu gibilerin, aman enerjimi boş yere sömürmesinler!..

“Büyükler şu anda üzgün ve yorgun. Bilgeliğimizi birçok insanla paylaşmak için yapabileceğimiz herşeyi yapmaktayız. İnsanlara gelmekte olan olayları ve bunları değiştirmek için güce sahip olduğumuzu açıklamaktan yorulduk. Bu Maya’nın hatası değil, her bireyin hatası. Konuşmanın zamanı geçti, gurulara hayranlığın ve guruların sizi kurtarmasını aramanın zamanı geçti, sanki bir oyunmuş gibi spiritüellik ile oynamanın zamanı geçti, nereleri ziyaret ettiğinizi veya kimlerden dersler aldığınızı, yeteneklerinizi anlatarak böbürlenmenin zamanı geçti. (Benim öğretmenim seninkinden iyidir)in zamanı geçti. BUNLAR BİTTİ! Her insanın kendi bireysel eylemlerin sorumluluğunu almasının zamanıdır. Büyükler sizi kurtarmak için burada değiller, KENDİNİZİ SİZ KURTARACAKSINIZ!..”
Maya büyüğü Carlos Barrios'un sözleri bunlar. Buradaki ''büyük'' nitelemesi ''bilge''nin karşılığı, Maya da ekmek mayası değil zaten... Daha fazlasını isteyen burayı tıklasın, okusun. İstemeyen aman lûtfen birşey yapmasın, sonra tekrar buraya dönüp ''şöyle de böyle, böyle de şöyle, sen öyle dedin de ben böyle anladım, dırdır da dırdır, vırvır da vırvır!..'' şeklinde benim başımı ağrıtmasın, başka ihsan istemem... Daima çok sevdiğim ve uğurlu saydığım deniz fenerlerinden birinin bu harika fotoğrafını çekerek ruhumu ferahlatan sanatçı Patrick Davis'e ayrıca teşekkür eder, kendisini bir ara sakızlı kahve içmeye bize beklerim...

12 Ağustos 2009 Çarşamba akşamı bir ameliyat geçireceğim. Beni bilenler bilir; ameliyat olmak benim için hiç de sıradışı ve korkutucu bir vaziyet değildir. 12 Eylül 2006 tarihinde, meme kanseri teşhisi ile Ankara'da alınan sol mememin yerinde bulunan protezde sorun var ve çıkarılması gerekiyor. Bana hayli rahatsızlık verdiği doğru ama ne de olsa iki senedir iç-içe yaşamaktaydık kendisiyle, o kadar ki onu göğüs kafesimin üzerinde taşıyordum yani. Ama olmadı işte, yürütemedik biz bu çalkantılı evliliği, adam gibi vedalaşıp artık yollarımızı ayırmanın zamanı geldi. Bu arada; iki seneden bu yana bedenimin içinde, kalbimin tam üzerinde taşıdığım, özel maddelerden yapılmış bu protezi ameliyat sonrası camlı bir muhafaza içine yerleştirip salondaki ''kişisel tarih müzem''de sergileyeceğimi belirtmem bilmem gerekir mi? :) Hem Allah aşkına; böyle birşey insanın başına hayatta kaç defa gelebilir ki?..

Uzun müddettir Ron LeValley'in (sakızlı kahve muhabbetine Patrick'le beraber o da gelebilir elbette, kendisine gönülden teşekkürlerle) yukarıda gördüğünüz fotoğrafındaki fok gibi, sadece bir tarafıma dönük yatma mecburiyeti yüzünden, sabahları yatağımdan bütün gece sopa yemişlik hissiyle sürüne sürüne kalkmama sebep olan Becker tip expander meme protezime huzurlarınızda teşekkür eder, kendisine bundan sonraki müze hayatında başarılar dilerim. Ameliyattan sonra sol tarafına dönüp şöyle rahaaaat rahaaat yatmayan da sürahide balık olsun valla derim! Her zaman olduğu gibi, hastaneden ve sonrasından izlenimler pek yakında burada... Şimdiden ''geçmiş olsun''larını zarif kelebekler gibi uçurup başıma konduran dostlarıma, herkese sonsuz sevgi ve şükranla...

9 yorum:

Adsız dedi ki...

Sevgili Handan Hanım,
Tırmık İzinizi tesadüfen buldum ama sonrasını hiç tesadüfe bırakmadım. Kitabınızı da bir solukta okudum, emeklerinize, bilginize, yüreğinize sağlık..Devamının geleceğini umut ediyorum. Şu anda ameliyat olacağınızı öğrendim, ama sizin için bu ufak bir olay, altından çok kolay kalkacağınızı biliyorum, yine de ilk yorum yapan ben olayım istedim. Zira benim de adım Handan ve size uğur getirsin bu durum.Şimdiden size geçmiş olsun diyor, sevgilerimi, iyi dileklerimi gönderiyorum.
Kedici

Pirate/Korsan dedi ki...

Handy çok geçmiş olsun...Bilirsin o hastane camına doğru uzanan parmağın bir ucuna bir şekilde dokunur, iyi dileklerimizi ve tüm enerjimizi veririz. Çünkü seni çok sever üstüne çok çok geçmiş olsun deriz. Ameliyet mı? Handan Demiralp için öyle mi? Hadi be güldürmeyin beni ne ki der geçeriz. Üstelik o ilk bölümde anlattığınız değişmemekte ısrarcıları şu sıralar süpürmeye çalışmam ile yazının buluşması bir tesadüf olmasa gerek diye düşünür, geride bıraktıklarımıza bakar hınzırca güleriz. Sonsuz saygıyla...

Adsız dedi ki...

Merhaba,
yazılarınızı takip ediyor ve beğeniyorum.bende aynı dertten muzdaribim.40 yaşındayım Anakara da oturuyorum.göğsümdeki protez banada çok sıkıntı yaratıyor.lütfen nerede daha sağlıklı ve güvenli biçimde bu operasyonu geçirebileceğim konusun da yardımcı olur musunuz?siz nerede ameliyat oluyorsunuz.cevabınızı bekliyorun.şimdiden geçmiş olsun .selam ve sevgiler....

Handan Demiralp dedi ki...

Sevgili Kedici; çok teşekkür ederim size, isimlerimizin aynılığı dilerim uğur olsun.Kitabımı alıp okumanız beni çok mutlu etti, sağolun:)

Sevgili Hakan&Korsan; biz hep aynı gemideyiz zaten:) İyi dilekler için sonsuz teşekkürlerle...

Hastalıklarımızda ortak olduğumuz değerli okurum; evvelâ geçmiş olsun. Sonra; benim bu ameliyatım İzmir'de, Gazi Hastanesi'nde yapılacak. www.gazihastanesi.com web adresinden bilgi alınabilir. Doktorum Sn.Can Kopal, gerekirse telefonunu size verebilirim. Bana tirmikizi@gmail.com adresinden e-posta yolu ile ulaşabilirsiniz. Protez konusunda haberleşiriz. İyi olun. Çok sevgimle...

Adsız dedi ki...

hastalık ortağım,teşekkür ederim.selam ve sevgiler

Demet dedi ki...

Şimdiden geçmiş olsun Handan. Neler neler atlatıldı değil mi, bir protezcik ne ki :)Tüm kalbimle şifalar diliyorum...

Handan Demiralp dedi ki...

Demet'ciğim, güzel dilekler için teşekkürler:) Sayfanı beğeni ile takip ediyorum, çok keyifli, gönlüne sağlık... Ve elbette hep sağlıkla haberleşmek üzere...

Adsız dedi ki...

Çok çok geçmiş olsun Handan hanım.Umarım başarılı geçmiştir ameliyatınız ve bir an evvel iyileşirsiniz.Sizi çook seviyorum dualarım sizinle.
Gülten..

Handan Demiralp dedi ki...

Değerli okurlarım; hastalıklara karşı duyarlılık ve benzer şeyleri yaşayanlara tecrübelerle yardımcı olmak bana göre ''insan'' olmanın gereğidir. Bunu senelerdir yaparım ve temelinde varolması gereken iyiniyeti daima muhafaza ederim. Ancak; burada iyiniyet ve yardımcı olma gayesiyle verdiğim bazı bilgilerin kimi kötü niyetlere alet edildiğini üzüntü ile gördüm, hem de ameliyatımdan hemen önce. Bu kadar ''kötü'' olabilmek aklımın aldığı birşey değil, bunu yapabilecek kadar zavallılaşanlara da diyecek hiçbir şeyim yok elbette. Allah büyüktür ve hakiki niyetlere göre neticeler verir her zaman, bu sebeple bundan böyle yorum bölümüne ismini yazmayan ya da fena niyetleri sebebiyle yazamayan, acizce tuzaklar peşinde bilgi sızdırmaya çalışan hiçkimsenin yorumu bu sayfada yayınlanmayacaktır, kötülüğün ve kötülerin bilgisine sunulur! Gerçekten iyi dileklerle ve saklanma gereği duymadan, adı-sanı açıkça belli olarak yorum yazan sevgili okurlarıma, dostlarıma teşekkür ederim... Varolsunlar... Gerisi Allah'a havale edilmiştir. Sevgimle...