Bekleyenler...

Evvelâ; hastane yatağı ameliyatta olan hastayı bekler. Temiz çarşaflar, havlular, serum boruları, oksijen tüpleri kendi aralarında konuşmaz beklerken, sessiz ve sabırlıdırlar. Bekledikleri gelirse işlerini yapacaklardır, gelmezse?.. Fazla birşey değişmez onlar için, bir sonrakini beklemeye devam ederler...

Yatağın hastayı bekleyişi artık sona ermiştir. Bilinci açık ya da değil, hasta sonunda yatağına gelip yerleştirilmiştir. Bundan sonra meleklerin bekleyişi başlar, soğuk alına dokunan ellerden akan enerji istemsiz titremeleri azaltır, acıları sağaltır. Meleklerin hasta başındaki bekleyişleri eşsiz ve kutsaldır...

Ve ağır narkozla kapanan bilinç yavaş yavaş aralanır, ameliyatın başında hastayı içine çeken o tuhaf, derin ve zifiri karanlık koridor giderek aydınlanır. Durmaksızın çalan telefonlar, kaygılı fısıltılar, açılıp kapanan kapılar duyulmaya başlanır. Gidilen yerden dönüldüğü, evet, gene dönülebildiği işte o zaman anlaşılır. Ve işte o zaman bıçağın kemiğe dayandığı yerler tarifi imkânsız şekilde acır, acıtır. Ne ki; iyileşmeye giden yol hiçbir zaman dümdüz, engelsiz, yokuşsuz olmamıştır, bu bilindiği için hiç ses çıkarılmaz, acılara sabırla katlanılır. Bu kez hasta serum borusundan damarlarına akan damlaları saymaktadır, geçen saatlerle torbadaki serum azalır, sonunda herşey gibi o da biter. Yüreklerde ve fikirlerde hep aynı kelâm dönüp dolaşır; ''bu da geçer Yâ Hû, bu da geçer...''

(Son derece zor ve uzun bir ameliyatı başarıyla sonuçlandıran Tabip Yarbay Sn.Can KOPAL ve ekibine, ameliyathane kapısında sabırla ve dualarla bekleyen canım meleklerime, uzaktan pozitif enerjileri ile destek veren bütün sevenlerime, arayanlara, soranlara, gelenlere, gelemeyenlere, çiçek-böcek gönderenlere; sözün özü bu hikâyenin içinde olmayı seçen herkese teker teker şükran ve sonsuz sevgilerimle... Ben ameliyata girmeden hemen önce canının parçası oğlu Korsan'ı ameliyat masasında kaybeden ve acı haber yetiştiğinde, telefonda haykıra haykıra birlikte ağladığımız can Hakan Türken'e ve sevgili Türken'lere başsağlığı dileklerimle. Sonsuz ışıkta huzurla yürümesi için sevgili Korsi'mize varlığımız dolusu bir ''güle güle''...)