Sükûnet...

O, yaratıcısından başka kimsesi olmayan, gariban bir sokak köpeğiydi.  29 Mart Pazartesi akşamı Yedikule Hayvan Bakımevi'ne gelen bir ihbar üzerine, sokakta perişan vaziyette bulundu. Kanaması vardı, iç organları parçalanmış vaziyetteydi, belki dili olsa da çektiği ıstırabı kimselere söyleyemezdi. Yapılan bütün müdahalelere rağmen yarım saat içinde son nefesini verdi ve ışığa doğru gitti. Beraberinde yaşadıklarının derin utancını götürdüğünü hiç sanmıyorum, çünkü gittiği yerde bu gibi şeyler artık önemsizdi. O ağır yük bundan böyle onun değil, insan ırkının meselesiydi. İnsan tarafından tecavüze uğramıştı, kurtarılamadı. O hayatı sessizce bıraktı, ayıbı, utancı, acısı bizlere kaldı... Bu fotoğraf ve benzerlerini basında göremezsiniz, zordur bu gibi şeyleri yayınlamak, bunlarla yüzleşmek. Ama ben onun bu son fotoğrafını yayınlamayı insanlığım adına bir görev bildim, hadi bakalım, şimdi bu fotoğrafa bakıp uzun uzun düşünelim, o pek meşhur ''eşref-i mahlûk/yaradılmışların en şereflisi'' kimliğimizle bir güzel yüzleşelim?..

Sonrası sessizlik, sonrası tanımsız, ruha kendiliğinden inip yerleşen bir sükûnet... Zaten neyi çözmüştür şimdiye kadar öfke, lânet, hakaret, varlıklara sığdıralamayıp kusulan nefret, küfür-kıyamet? Ne dersiniz; acep neresidir hakiki ''cehennem'' ve nerededir düşlediğimiz o hakiki ''cennet''? Cevap ne olursa olsun, ''Karma Yasası'' biz istesek de, istemesek de kesin kurallarıyla işleyecektir elbet. Evimin ''sükûnet'' köşesindeki bu görüntüye eşlik eden yagâne altyazı şudur: ''Ey insanoğlu; düşün, düşün ve iyi yap hesabını, zira düşünmeden, neticesini hesap etmeden fırlattığın bütün bumeranglar dönüp dolaşıp gene senin kafana çarpacaktır, unutma bunu ve bu sebeple elinden, belinden, dilinden, zihninden çıkana artık bir zahmet DİKKAT ET!..'' İyi haftalar olsun, o kutsal ışığa uçan cümle canlarımızın yolu huzurla dolsun. Bir parçası olduğumuz, gözümüzü-kulağımızı-ağzımızı-yüreğimizi kapatıp sadece sustuğumuz ya da ödlekçe kaçmayıp yüzleşmeyi seçtiğimiz, düzeltmeyi, onarmayı istediğimiz, yalandan, dolandan, kabahatten, menfaatten, nefretten arıtmayı dilediğimiz herşey adına; İBRET OLSUN...

Ek ve de dip: Blog sayfamın yorum bölümüne bırakılan ve ''rahatsızlık verme'' temel gayesine rağmen beni yalnızca gülümseten kimi kimliksiz ya da uyduruk kimlikli yorum sahipleri ile yakın zamanda, asıl kimlikleri ile tanışmaktan şeref duyacağımı belirtir, kendilerine hayatta başarılar dilerim. Canım ''çakma okurlar''ım benim, sayfama gösterdiğiniz bu yakın alâka beni çok duygulandırıyor hakikaten, sizin o temiz niyetleriniz varolsun, hani bildik söylemdir ya; hakkımda ne düşünüyorsanız Allah sizlere onun onyüzmilyon katını ihsan buyursun:) En sadık, en tutkulu okurlarım belki de sizlersiniz,  e bu durumda gayet tabii olarak istek şarkınızı memnuniyetle çalıyor, kendinizi fazla özletmemeniz, zekâ ve kültür taşan yeni yorumlarınızla sayfamı renklendirmeniz temennîsi ile teker teker hepinize armağan ediyorum: ''Eeelbet birgüüün buluşacaaağııız, bu böyleee yarııııım kalmaaaayaaacak:)'' Arada bir ortaya çıkıp, yazıp-döşenip sonra sessizliğe gömülüyorsunuz, üzülüyorum vallahi, elinizi korkak alıştırmayın, dilediğiniz gibi, hiç çekinmeden yazın ne olur, bekliyorum bak, e mi?Teşekkürler, sevgiler, hürmetler...

(Demiştik ki; amanın da amanın, bu kadar yakîn (!) alâkaya, ısrara, tezahürata, hayranlığa vallahi yetişemedik, neticede hepsini sildik gitti:) Bir kıymetlimin de az önce ifade ettiği gibi; bu meyanda blog sayfamız lüzûmsuz sivrisinek vızıltısından temizlendi. Yolumuza aynı çizgide devam ediyoruz, Uygunsuz Vaziyet'de 100.yazıya doğru gidiyoruz efendim, bundan böyle yazılara bırakılan yorumları evvelâ keyfimize sorup değerlendireceğiz yani, yayınlayıp yayınlamamak ise tamamen paşa gönlümüzün işi:) Baştan söyleyelim; ''adsız''lar, ''çakma''lar, ''takma''lar derhal kapıdışarı, başka kapıya, Allah versin, kışşş kışşş, hadiii... Gökte yıldız ellidir, bizim hakiki okurumuz zaten edebinden, üslûbundan bellidir:) Gracias, danke, thanks, mersiiiii...)