23 Nisan 2012 Pazartesi

Değer...

 
Asla sevmediğim birine ''seni seviyorum'' demedim,
Ya da asla birini severken karşılığını beklemedim.
Dostluğuma değer biçmedim, sevgime ise hiçbir zaman sınır çizmedim.
Sevdiysem sonuna kadar gittim, bitirdiysem öldürse de hasreti geriye dönmedim.
Bazen çok kırıldım, bazen belki de kırdım.
Ama hata insana mahsustur dedim.
Affettim, af diledim.
Kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yine de affettim.
Onlar belki beni saflıkla yargıladılar.
Belki de içten içe sinsice güldüler:)
Ama asıl unuttukları şuydu;
Ben aldanmadım!..
Aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar.
Bir insan kaybının ne olduğunu bilemedikleri için,
Kaybetmek onlar için bir alışkanlık haline geldiği için...
Oysa ben hiç insan kaybetmedim.
Sadece zamanı geldiğinde ''vazgeçmeyi'' bildim o kadar...

 Diyen Can Yücel'in anısına saygıyla...


Bağımsızlık da, çocuk OLmak da çok değerli. Her ikisinin de değerinin bilineceği daha nice bayramlarımız OLsun, kutlu OLsun:)

2 yorum:

Adsız dedi ki...

insanları seviyormusunuz,yoksa sadece sizin bakış açınızdan olanlarımı seviyorsunuz..anlıyamadım?

Handan Demiralp dedi ki...

Adsız yorumları yayınlamam ancak; burada benim bir karşı sualim olacak: Bu yorumu bıraktığınız yazının benim insanların hangi türünü sevdiğimle ne alâkası var acaba? Yazıdaki alıntı merhum şair/yazar Can Yücel'e ait, benim değil. Ben sadece alıntı yaptım ve bunu da belirttim. Konu Can Yücel ile sizin aranızda olsa gerektir ve kendisi ölmüş olduğuna göre, zannediyorum bu hayatta halli de mümkün değil. Ya siz; isminizi niçin yazamıyorsunuz bıraktığınız yorumun altına? Size ne benim hangi insanları niçin sevip sevmediğimden? Ben de bunu anlayamadım?..