Sükûn...

E-posta kutuma düşen bir haber beni içinde bulunduğum yerden alıp taaa nerelere götürdü. İstanbul Sarıyer Gazeteciler Sitesi'nin yeni yönetimi site içinde hayvan görmek istemiyormuş da, bu bağlamda site sakinlerine gayet diktatör üslûpta bir yazı göndermişmiş! Tabii bana da ulaştı bu yazı ve dudağımın kıyısıyla gülümsetti beni, hani ''acı acı gülümsemek'' denir ya, işte aynen öyle...

Konuya ilişkin sevgili Özün Kanbay'ın kaleme aldıklarını okuduğumda, vaktiyle kendi yaşamış olduklarım geldi aklıma. O denli doğru saptamalar yapmış ki Sn.Kanbay, paylaşmadan duramadım doğrusu, buyrun:

''İstanbul'un konut siteleri adetâ (küçük Türkiye)dir. Kıytırık bir sitenin yönetim kuruluna seçilen adam bile kendini T.C başbakanı zanneder. ''Ben istediğimi yapmaya muktedirim çünkü başkanım''der. Koltuğunu bırakmamak için direnir, öyle ki; bir siteyi 15 yıl aynı ekip yönetebilir. Bunu desteklemek üzere, sitenin çalışan kadrosu yani müdürü, bahçevanı, bekçisi, tesisatçısı da klasik yalakalık moduna geçince adam iyice havaya girer. O kadar çok yaşadık ki... Bizim oturduğumuz sitelerde yumruklaşıldı, mahkemelik olundu, ne rezillikler yaşandı! Hep iktidar uğruna:)...''

Sn.Kanbay yazısında ''İstanbul'un konut siteleri'' demiş ama, ben buna diğer büyük şehirleri, özellikle de Ankara'yı monte ederek altına denden koymayı önemli buluyorum, ne de olsa tecrübe konuşuyor, değil mi efendim? Ne rezilliklere şahit oldu bu 1.25 derece hipermetrop gözlerim, ne korkunç şeyler işitti yayıncılıkta 20 seneyi çoktan devirmiş kulaklarım, e böyle bir durumda bu habere nasıl ve niye şaşırayım? Önüme gelen her benzer haberde gözlerimi kapayıp, fotoğrafta gördüğünüz gibi bir yere uçup gidiyorum işte, tamamen yerleşmek, kokuşmuş büyük şehirlere, aptal site hayatlarına ve onların aslında gayet kuduruk ve de kendi bokuyla bile kavgalı, sözde ''SAKİN''lerinin arasına bir daha asla geri dönmemek üzere!..

''Ne kadar az insan, o kadar huzur ve sükûnet'' temel düşüncesinden hareketle seçtim İzmir'de yaşayacağım yeri, o kadar ince eleyip sık dokudum ki, artık düşünmekten, olasılık hesaplamaktan yoruldum. Çok şükür bu defa yanılmadım, gerek komşularımdan, gerek yakın çevremden son derece memnunum. Aradım, taradım, sonunda bol kedili, bol köpekli, çok hayvansever ve gayet az daireli bir apartman buldum. Ama gene de; etrafta gözlediklerim ve gelen haberler her büyük şehirde, her kalabalık sitede benzer çatlakların yaşamakta olduğunu gösteriyor bana!.. Onlar yaradılışın özüne saygı duymayıp kendilerinden başka canlılara hoşgörü göstermedikçe, benim de onlara saygı duyup hoşgörü göstermem olasılık dahilinde olmadığından, şehirle işim bittiğinde kesin çekip gitmeler ve bir daha dönmemeler çokça geçiyor aklımdan. ''Büyük şehir'' ve ''sükûn'' kavramlarının yanyana gelebilmesi gayet müşkül, ''iç huzuru'' denen şey de marketten alınıp derin dondurucuda saklanamıyor mâlûm, ''dış''ta olmayınca ''iç''teki hayli eksik kalıyor. Bu durumda; gayet tabii olarak ''iç''le ''dış''ın dengede olacağı yerler araştırılıyor. Çok olmasa da, hiç yok değil haa, insan isteyince buluyor. Ama söylemem, kimse ısrar etmesin boşuna, ''oranın'' yol haritası tarafımdan şimdilik gizli tutuluyor:)