La invitare (Davet)-1.Bölüm...

 13 Aralık 1918'de, İtalya'nın Sicilya bölgesinde, Palermo'da dünyaya gelmişti bu küçük kız. Bayan Maria di Cara ile general Mario Lombardo'nun kızlarıydı. Ne ki; küçük Rosalia dünyada öyle fazlaca kalmak üzere gelmiş değildi, bazı kaynaklara göre zatüree, bazılarına göre o dönemde salgın olan İspanyol gribi sebebiyle, şiddetli öksürük krizlerine ve yüksek ateşe dayanamayarak geldiği gibi gene soğuk bir kış ayında, 6 Aralık 1920'de, 2 yaşındayken kısa hayatını tamamladı ve gitti. Buraya kadar her şey son derece normal, bu herkesin yaşayabileceği bir durum elbette. O yıllarda şimdi olduğu gibi antibiyotikler, türlü türlü ilaçlar, tedavi yöntemleri yok, basit hastalıklar sebebiyle dünya kadar insan ölüyor zaten. Lâkin; kızını kaybetmenin acısını çok derinden yaşayan General Lombardo'nun aldığı bir karar, Rosalia'yı dünyanın en tanınmış ve en fazla ziyaret edilen çocuğu yapacak, 94 yıldır Palermo'da, Catacombe dei Cappuccini'de bulunan cam tabutunun önünden, dünyanın her tarafından kalkıp sırf onu görmek için gelen milyonlarca insan geçecek ve Rosalia Lombardo bütün dünyada ''Sleeping Beauty-Uyuyan Güzel'' olarak bilinecekti...

Küçük kızının yüzyıllar sonra bile öldüğü günkü gibi görünmesini isteyen kederli baba, o dönemde başarılı tahnit-mumyalama çalışmaları ile dikkat çeken Dr. Alfredo Salafia'nın kapısını çaldı. Salafia zaten deneylerinde adamakıllı derinleşmiş ve bu konuda ciddi çalışmaları olan, bazı din adamlarını ve siyasetçileri tahnit başarısı Amerika'da dahi konuşulan biriydi. Doktor bu fırsatı kaçırmayacak ve çalışmaları içinde en göz kamaştırıcı neticeyi küçük Rosalia Lombardo'nun cesedinde elde edecekti. Bu ona hem bol para getirecek, hem de kariyerine büyük parıltı ekleyecek bir çalışmaydı. Rosalia'nın babasına o güne kadar yaptığı işleri geride bırakacak mükemmellikte bir sonuç vaat etti. General Lombardo varlıklı bir adamdı, paradan kaçınmıyor ve o yılların şartlarına göre hayli pahalı sayılacak bu işlemin kızı üzerinde yapılması konusunda ısrar ediyordu. İstediği oldu, Rosalia mumyalandı ve annesi tarafından cam tabutuna yerleştirilmek üzere son kez giydirildi. Küçük kız tabutuna yerleştirildikten sonra cam kapak bir daha açılmamak üzere sabitlendi. Aile için son derece kutsal sayılan ünlü katakombun içinde, çocuklara ayrılmış bölümdeki yerini aldı. O sırada 51 yaşında olan Dr. Salafia, Rosalia'nın damarlarına zerkettiği kimyasal karışım formüllerini asla kimseye söylemedi, bilim dünyasıyla paylaşmadı ve sırrını 31 Ocak 1933'teki ölümüyle mezara götürdü. Salafia'nın ''başyapıt''ı olan Rosalia Lombardo ise dünyanın en mükemmel görünümlü mumyası olarak kayıtlara geçti. Rosalia'nın ölümünden sonra 60 yıl daha yaşayacak olan General Lombardo'nun arzusu böylece yerine gelmişti, küçük kızı artık hep 2 yaşında kalacak ve başındaki saten kurdelesiyle, saçındaki bukleler bile bozulmadan, öylece, yatağında huzurla uyur gibi görünecekti...

Ve fakat; birkaç yıl önce Rosalia'nın görüntüsü değişmeye, yanak ve dudaklarında kararmalar, çökmeler olmaya başladı. Cam tabutuna yerleştirildiği gün göğsünün üzerine bırakılan metal dua plakası hızla oksitleniyor, üzerindeki ipek örtü  siyahlaşıyordu. Ten ve saç rengindeki değişimler de dikkatten kaçacak gibi değildi. Acaba Salafia'nın 90 yıla meydan okumuş gizli formülünün artık sonu mu gelmişti? Bu konuyu kafaya takmış genç bir İtalyan antropolog, Dario Piombino-Mascali işte tam da bu noktada devreye girecek ve doktorun kendisiyle beraber mezara götürdüğü kimyasal formüllerin sırrını çözmek üzere araştırmalara başlayacaktı. İnterneti didik didik etti, kütüphaneleri taradı, Salafia'nın ailesinden hayatta olanların kayıtlarına ulaştı ve nihayet beklediği haber geldi. Rosalia'yı mumyalayan Alfredo Salafia'ya ait bir not defteri bulunmuştu ve çoktan ölmüş tahnit uzmanı, küçük kızı tahnit ederken kullandığı karışımları oraya kendi el yazısı ile not etmişti...

Bu konuyu anlatmak benim için tek bir yazıda mümkün değil. Zira ben Rosalia ile uzun zamandır ilgileniyorum,  10 sene kadar önce, eski blogumda gene bahsetmiştim ondan. Palermo'ya, onu ziyarete gitmek hep istediğim bir şey oldu, bozulmaya başladığını duyduğumda da ayaklanmıştım ama kısmet olmadı işte. Bu küçük kızla benim bir bağım olduğunu hissediyordum, elbette bunu açıklayabilmem mümkün değil, bir histen bahsediyorum çünkü... Onunla ilgili uzun araştırmalar yapmamın, makaleler okumamın, farklı zamanlarda çekilmiş fotoğraflarını karşılaştırmamın, bu konuda çekilmiş belgeseller izlememin belirgin bir sebebi yoktu, bir hissin peşine düşmüştüm sadece. Bu his yıllar içinde daha da artacak ve Rosalia beni giderek yükselen bir frekansla çağırmaya, tesadüf-müş gibi görünen şekillerde habire karşıma çıkmaya devam edecekti. Nihayet bundan iki gün evvel, yoga eğitmenliği eğitimimi tamamlayışımı kutlamak üzere beni yemeğe davet eden ruh kardeşim sevgili Sevgi Alis Yıldırım'a yemek sırasında bu konuyu açtım, fotoğrafları gösterip hikayeyi anlattım, dinledi, baktı, gözlerini kapattı, derin bağlantılar sırasında her zaman olan o bildik sessizliğine gömüldü ve... 

Devam edeceğiz elbette ama şimdi değil:) Filme biraz ara verelim ki, heyecanı artsın, değil mi efendim? İkinci kısım tekmili birden pek yakında, gene bu sinemada...