Ahvâl ve şerait...

Elbette o kadar da kolay değil a canım; ciddî bir plânlama gerektiriyor bir kere, yani ilk iş niyetlenme, sonra istikameti tespit etme, ardından eşinme, ayıklanma, artık lüzûmsuz ne varsa salıp bırakma, böylece  temizlenme, hafifleme  ve valizlere, kutulara, kolilere doluşup gitme vaziyeti. Bu kısım aynen yukarıdaki gibi... Sonra tam bir kaos başlıyor; ayağınızda sağ cebindeki makastan kenarı delinmiş, sol cebindeki kalın uçlu kalemden siyaha boyanmış, toza-kire batmış bir jeanla yerden tavana kadar yükselen kolilerin ortasında bir müddet öylece durma hali yani! Bu vaziyetle yüzleşmeyi kısa tutup, bir an evvel işe koyulmakta fayda vardır, aksi takdirde aradığınız hiçbirşeyi bulamamak yüzünden çıldırabilir, kendinizi kolileri tekmelerken ya da elinizdeki makasla delip deşerken bulabilirsiniz!..

Taşınma sonrası uzunca bir müddet koli, koli bandı, hurç, ambalaj naylonu, kutu-mutu benzeri şeyleri görmek istemiyor insan! Çünkü herşey yerine yerleşinceye kadar bir müddet bunların arasında yaşamak mecburiyeti var, kendinizi koliye tıkılmış gibi  hissetmeniz ise evet, hiç de tuhaf sayılmaz ama bu his fazla kalmıyor, geçiyor. Açılıp yerleştirilen  her koliyle, her kutuyla yeni hayatınızın bir parçası daha tamamlanıyor...

İlkokul günlerimin sevimli kahramanı, kalem kutumun üzerindeki resminden sevgiyle hatırladığım Snoopy ile tekrar karşılaştım:) O da taşınma plânları içindeymiş meğer, nedense buna hiç şaşmadım...

Bu fotoğrafı ise çok severim; hedefin daima ''daha iyi'' ve ''daha ileri'' olması gerektiğini hatırlatır bana her bakışımda... Bu hedefe ulaşmak  için risk alabilen ve böylelikle kendine yeni bir hayat ''yapan''  bu cesur balıkçığın gayretini takdir ederim. O sebepten buraya alıp paylaşmak istedim. Hem; zaten ben bir Balık burcuyum, buradan hareketle içinde su ve balık olan hemen herşeyi severim efendim, bu ahvâl ve şerait içinde geri hareketine başlamış olan Merkür'e, pılısını-pırtısını toparlayıp gitmeye hazırlanan yorgun 2010 senesine, ona-buna-şuna ve blogumu okuyan herkese selâm ederim:) 

Ek ve de dip: Adamakıllı dergi Esquire'ın, Tuncel Kurtiz'in siyah-beyaz fotoğrafını kapak yapan Kasım 2010 sayısına bayıldım, yazı ve fotoğraflar harikaydı, emek verenleri gönülden tebrik ediyorum. Henüz okumadım ancak Javier Bardem'i kapak yapan Aralık sayısına daha fazla bayılmayı plânlıyorum, ilgililere duyururum:)

Ve dünya, ve herkes, ve herşey hızla değişirken güzel memleketimde de artık birşeylerin değişmekte olduğuna dair, kafî gelmese de yapılana karşı yürek soğutan bir haber, bunda gayreti olan herkese de içten teşekkürler. Umutla hapis kararının çıkmasını bekliyorum, o kedicik küçüktü ama Allah çok büyük, hadi bakalım...