Bundan üç hafta kadar önce, ambulansın sedyesinde en yakın hastanenin acil servisine yetiştirilirken, kan-ter ve tarifi müşkül acılar içinde tekrarladığım yegâne cümleydi: ''Bu da geçer Yâ Hû, bu da geçer...'' Çok zor bir deneyimdi evet, halen de devam ediyor ama geçiyor işte, ağrılar her gün biraz daha azalıyor, geçen her gün beni kurtuluşa bir adım daha yaklaştırıyor, yaşım kadar gün kalması gereken alçıyla vedalaşma vakti yaklaşıyor:) Hem merak edenlere iyilik haberlerimi vereyim, hem bu vesileyle yeniden şükredeyim, hem de sevgili Baturhan Atabey'in çok özlemiş olduğunu tahmin ettiğim Hindistan görüntülerine kaldığım yerden devam edeyim istedim, canım arkadaşıma selâm OLsun:) Çok uzak bir coğrafyada, ''mavi, mavi, masmavi'' bir çöl şehrine kuşbakışı bakmak için istikamet burasıdır, tüm dostlarıma sevgilerimle, en iyi dileklerimle ve bu zorlu süreçte yanımda OLan herkese tekrar kalpten teşekkürlerimle...
3 yorum:
Çok özlediydim canım Hindistan'ımı, iyi oldu, sen başla bir an evvel...
Kakara ve dahi kikiri:) (Hintçe bir mantra bu, senin için...:)
İşiniz gücünüz kakara kikiri.. Riv riv riv..
Aldım kabul ettim canım arkadaşım, sağolasın..:))
Yorum Gönder